به گزارش ابصارخبر به نقل از چشمه لر هنر اين نيست كه شخصي حرف خوب، بزند و يا خوب حرف، بزند يا حتي شنونده‌ي خوبي باشد؛بلكه هنر اين است كه اگر دعوت به كاري خوب شد از آن تبعيت شود.
روزگار مدرسه ای است که معلمان آن شب و روز هستند. روز و شبی پر از تولد و مرگ و فراز و نشیب و جنگ و صلح و خسر و رشد؛ و این سلمان پاک است که چون ظرفیت و قدرت و بصیرت بیشتری دارد باید برادرش ابوذر غفاری را تحمل و با او مدارا کند که سلمان و ابوذر یک تکلیف نداشتند و بازخوانی و بررسی زندگانی این دو بسیاری از مسائل امروز را روشن می کند.
هنوز آماده برای فهمیدنش نشده بودیم که این اختلاف نظرها و اجتهادهاست که دشمن خناس وسوسه گر را متحیر و سردرگم می کند تا طرح ها و برنامه ها و ایده های جایگزین بر زمین نماند و اسلام استوار و پیشرو باشد که پیامبر(ص) فرمود:«اختلاف امتی رحمه». و این راز حریت اسلام است که در آن افراد می توانند آرمان ها و ارزش ها را دنبال نمایند و دیگران را به آن ملتزم کنند.
وقتی تصورات درباره افراد یا موضوعی عوض شود افکار ما تغییر می کند و زمانی که آن افکار تغییر کرد احساسات و گفتار ما درباره آن موضوع و افراد عوض می شود و هنگامی که احساس ها و گفتار ها عوض شد روش برخوردها و معاشرت ها تغییرمی کند و زمانی که این معاشرت و برخورد تغییر کند نتایج نیز تغییر خواهد کرد در نتیجه اوضاع زندگی متحول می شود.
اشک های یک زن نشان صداقت او نیست. بالا بردن صدای یک مرد هم نشان از قدرت او نیست.اگر مردی پیروز شود می گویند: پشت سر هر مرد موفقی یک زن موفق قرار دارد اما اگر مردی شکست را تجربه کند نمی گویند: پشت سر هرمرد شکست خورده ای یک زن ایستاده است.
قاتل کار، گفتار است.بگذاریم که عمل ها و اقدامات درباره انسان ها صحبت کنند و شما سکوت کنید که آدمی فرزند همت و عمل خویش است.
چه بسیاراند همسرانی و فرزندانی که افتخارات همسر و پدرمرحوم و یا دانشمند و یا شهید و جانباز و انقلابی و مدیر وغیره خود را که به نابودی می کشند و می گویند تقصیر دیگران بود و نمونه اش بسیار است و شما دیده اید و یا خوانده اید و لازم به نام بردن نیست و در کنار خود او و یا عکس و جنازه و محل دفن او برای آنهایی که دنبال پیوند جسمانی بجای پیوند عملی هستند قیافه می گیرند و برای گرفتن تایید و تحسین مردم برای خود دستاوردهای داستانی و سریالی می بافند که اذهان را مبهوت می کند واگر این بافته ها جایزه اسکار داشت چه ها که نمی بافتند.
ای کاش می توانستیم مثل آدمی باشیم که همچون یک درخت است، که وقتی کسی به ما لگد زد و به طرف ما سنگ پرتاب کرد برای او میوه پرت کنیم.
یادداشت:محمد ادریسی
انتهای پیام/